Key verse:

1 Cor 13:13 (NLT) Three things will last forever – (now abide in) faith, hope, and love – and the greatest of these is love.

This is a letter so the letter must be read as a whole, not in chapters or verses. When I read the whole letter, the clear idea is to “Pursue love!” Today we are going to look into the stories of the bible to help us understand how to pursue faith, hope and love.

Roadmap

1)     In Trials, Abide in Faith (Abraham & the Binding of Isaac)

2)     In Uncertainties, Abide in Hope (Moses & the Exodus to the Promised Land)

3)     All of Our Days, Abide in Love (David & his Pursuit for God’s Own Heart)

In trials, abide in faith:

Abraham is the beginning of God’s salvation. Why did God choose Abraham and why not other man? It begins with Abraham’s faith in God.

“The Lord told Abraham to look up at the stars in the sky, if it can be counted, so shall be his descendants. “Abraham believed the Lord, and the Lord credited it to him as righteousness (Genesis 15:6)”

You know how old he was? He was 75 and without a single child, but he believed that God could make a nation out of him. That was what God was looking for. God isn’t looking for people who are righteous because our righteousness are like filthy rags to Him. God is looking for people who will have faith in Him.

Abraham’s faith was tested when he was asked to sacrifice Isaac. We know the story that the angel stopped him and Abraham declared that Jehovah Jireh – The Lord Will Provide. What a great test of faith. Thereafter, the Lord declared to Abraham that, “through your descendants, all nations on earth will be blessed, because you have obeyed me” When Abraham was holding on to the knife, he did not doubt God, he believed in God that He would keep His promise.

Faith takes practice:

Remember that Abraham also gave in to his wife Sarai’s request to have a son through their maid, Hagar. Our faith will be tested in every way. In every challenge, we can overcome and grow in faith. Faith is something that God requires when we do God’s work.

2) In Uncertainties, Abide in Hope:

Hope looks at the future and knowing that it will be better than the present. I know that the difference between hope and faith might not be so clear. I find one easy way to understand it: faith is for the present, while hope is for the future.

The biblical word for hope has the notion of waiting. The Greek word for hope, Elpis, literally means to wait. And waiting is a crucial aspect in our emotional and spiritual growth.

Sometimes when God doesn’t answer our prayers, perhaps He just wants us to wait, and abide in hope.

Moses and the Exodus to the Promised Land:

God showed Himself to Moses in a burning bush, declaring “I am the God of your father – the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob.” (Exodus 3:6). The Lord told Moses that he had been chosen to deliver God’s people out of slavery and lead them into God’s promised land.

Immediately, Moses was concerned, saying “Who am I that I should go to pharaoh and demand all these things?” Moses said that he was slow of speech and slow of tongue. So why not let his brother, Aaron, who was better at speaking, be the leader of the people? God said “I will be with you. Go and tell them that I have sent you. If they ask for my name, say to them I AM WHO I AM.”

God actually said to Moses, “I AM Yahweh”, which has then been translated to “I AM”. This is the earliest account in history that God ever called Himself as Yahweh. Before that, God only appeared as El Shaddai (God almighty), but now God has given us a name – Yahweh. Some of us might have not noticed this, but Yahweh is actually the same word as Jehovah.

In the Hebrew scripture it was spelled as YHWH, and because there were no vowels, the early English-speaking Christians added in the vowels to make it Je-Ho-Vah, but it is the same word as Yahweh. Although the Name Yahweh in literal sense means “I AM”, the real meaning cannot be captured.

A bible teacher shared that the best English word that helped him to convey the meaning of Yahweh to all of his students is this word: “Always”. The Lord, Yahweh, is “Always”.

·        Jehovah Jireh, or Yahweh Jireh – “Always” my provider

·        Yahweh Rapha – “Always” my healer.

·        Yahweh Rohi – “Always” my Shepherd

Immediately I sensed “Hope”. This understanding of “Always” is the key to find hope in the midst of uncertainties. All challenges will pass away but the Lord will “Always” be there. That’s what God was saying to Moses. “I AM always”

Why was Moses chosen? Because he has hope. Moses has hope for the Israelites even though Aaron tried to immediately solve a problem and gave in to the Israelites’ demands of building a golden calf. As the story continues,  Moses won the battle against the Amalekites, he raised an altar declaring – Jehovah Nissi – The Lord is my banner. Or in a different interpretation, Yahweh Nissi –  “Always” my refuge. That Name inspired hope in Moses even when they have been wandering in the wilderness for almost 40 years.

And do you know a little interesting detail, that in Moses’ very last moments before he died on Mount Nebo just outside the promised land, the bible recorded that Moses was a hundred and twenty years old, and he still had a clear eyesight! (Deuteronomy 34:7), and with that God allowed Moses to see with his own eyes the promise of God being fulfilled to his descendants in the promised land. Praise God for His goodness!

Hope is about never giving up even when life is difficult. We will remember God’s promises. When we are facing difficult in our lives, we too can call upon the name of the Lord – the Lord is our banner; the Lord is our refuge; the Lord is with us always. Don’t you agree that God never loses a battle? God knows the end from the beginning. God always wins!

In All of Our Days, Abide in Love

David and his Pursuit for God’s Own Heart

After the Israelites settled in the promised land, and grew into a big nation. God told His prophet Samuel to go Jesse’s house to choose among his sons. And when Jesse brought forth his sons, the Lord told Samuel not to look at appearances or physical stature, “for the Lord does not see as man sees; for man looks at the outward appearance, but the Lord looks at heart.” (1 Samuel 16:7). The man was David.

David, who started off as a humble shepherd boy, grew up proclaiming that the Lord is his Shepherd. David loved the Lord very much in all the days of his life. Everything that David did was to please the Lord even the battle with Goliath, he wanted to please God.

But soon, the then king, Saul, became jealous and sought to kill David in fear that David would replace him as the new king. Even when David was innocent, and had done no wrong to Saul, he had to escape from his own home to stay alive, it was difficult for David but David loved the Lord so much that he respected all God’s decisions.

We all love Psalm 23 and its matchless proclamations in the valley of the shadow of death. “The Lord is my shepherd; and I lack nothing. He lays me down in green pastures; He leads me beside still waters. Even when I walk through the darkest valley, I will not fear, for the Lord is with me.” David ended his song by singing that for “All the days of my life, I will dwell in the house of the Lord forever”. What a beautiful love song that David had composed to the Lord, his Shepherd.

Twice, God presented David the opportunity to get his life back by killing Saul but David only wanted to please the Lord. When he spared Saul’s life, he told Saul that “perhaps the Lord will judge you, but I will never harm you” (1 Samuel 24:12)

Even though David made a few mistakes in his life, he never stopped loving God and he always repented to the Lord. he pleaded to the Lord “Take not thy Spirit away from me, and keep me in thy presence”. Do you see the heart of this man?”

Finally, we have reached Jesus. First God chose to make a faithful friend that would do all that He had asked. Then, God appointed a leader to lead His people into hope. Finally, God anointed a king after His own heart to build His empire. And it is from the line of this king that comes the promised Messiah, the Son of David, the Savior of the world – Jesus Christ. Throughout history, we have seen thatGod looks into their hearts for faith, hope, and love. And because of these three things, the Gospel has been brought to the world. And it was Jesus, who has demonstrated faith, hope and love – for us to follow.

For application, let us all examine our lives to identify where we are lacking in faith, hope, and love, perhaps in trials, uncertainties, or simply in our daily lives. If you have a disciple group, once again I strongly encourage you to do this with your disciples, or you may want to share with a fellow brother or sister in Christ – to discuss and pray for each other, so that we all may be strengthened and grow in spiritual maturity together as a body of Christ.

“อะไรเป็นนิรันดร์ในอาณาจักรของพระเจ้า?”  

ข้อพระคัมภีร์ที่สำคัญ:

1โครินธ์ 13:13  ฉะนั้นสามสิ่งนี้ยังคงอยู่คือ (ตอนนี้อยู่ใน) ความเชื่อ ความหวังใจ และความรัก แต่ความรักยิ่งใหญ่ที่สุด  

นี่คือจดหมาย ดังนั้นต้องอ่านจดหมายทั้งหมด ไม่ได้อยู่ในบทใดหรือข้อใด เมื่อผมอ่านจดหมายทั้งฉบับ ความคิดที่ชัดเจนคือ “ไล่ตามความรัก!”

วันนี้เราจะมาดูเนื้อเรื่องของพระคัมภีร์ เพื่อช่วยให้เราเข้าใจวิธีการไล่ตามความเชื่อ ความหวัง และความรัก   

แผนงาน 

1)          ในการทดลอง จงอยู่ในศรัทธา (อับราฮัมและการผูกมัดของอิสอัค)

2)          ในความไม่แน่นอน  จงดำรงอยู่ในความหวัง (โมเสสและการอพยพไปยังดินแดนแห่งพันธสัญญา)

3)          ทุกๆวันของเรา   จงดำรงอยู่ในความรัก    (เดวิดและการแสวงหาหัวใจของพระเจ้า)

ในการทดลอง จงดำรงอยู่ในศรัทธา:

 อับราฮัมเป็นจุดเริ่มต้นของความรอดของพระเจ้า  ทำไมพระเจ้าถึงเลือกอับราฮัมและทำไมไม่เลือกคนอื่น?  เริ่มต้นด้วยศรัทธาของอับราฮัมในพระเจ้า

“พระองค์ทรงนำเขาออกมาข้างนอกและตรัสว่า “จงเงยหน้าขึ้นดูฟ้าแล้วนับดวงดาว หากเจ้าสามารถนับได้” แล้วพระองค์ตรัสกับเขาว่า “เผ่าพันธุ์ของเจ้าจะเป็นเช่นนั้นแหละ” อับรามเชื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระองค์ทรงนับว่าเขาเป็นคนชอบธรรมเพราะความเชื่อนี้”   ปฐมกาล 15:5-6  

คุณรู้ไหมว่าเขาอายุเท่าไหร่ เขาอายุ 75 ปีและไม่มีลูกอยู่คนเดียว แต่เขาเชื่อว่าพระเจ้าสามารถสร้างชาติจากเขาได้ นั่นคือสิ่งที่พระเจ้ากำลังมองหา พระเจ้าไม่ได้มองหาคนชอบธรรมเพราะความชอบธรรมของเราเป็นเหมือนผ้าขี้ริ้วสกปรกสำหรับพระองค์ พระเจ้ากำลังมองหาผู้ที่มีความศรัทธาในพระองค์  

ศรัทธาของอับราฮัมถูกทดสอบเมื่อถูกขอให้เสียสละอิสอัค  เรารู้เนื้อเรื่องที่ทูตสวรรค์ห้ามเขาไว้ และอับราฮัมประกาศว่าพระยาห์เวห์ ยิเรห์ – พระเจ้าจะทรงจัดเตรียมจะ  เป็นการทดสอบศรัทธาที่ยิ่งใหญ่  หลังจากนั้น พระเจ้าตรัสกับอับราฮัมว่า  “โดยทางเชื้อสายของเจ้า บรรดาประชาชาติบนแผ่นดินโลกจะได้รับพร เพราะเจ้าเชื่อฟังเรา”  เมื่ออับราฮัมจับมีดไว้ เขาไม่สงสัยในพระเจ้า เขาเชื่อในพระเจ้าว่าพระองค์จะทรง  รักษาพระสัญญาของพระองค์  

ศรัทธาต้องฝึกฝน:

 พึงระลึกว่าอับราฮัมยอมตามคำร้องของนางซารายภรรยาของเขาที่จะให้กำเนิดบุตรชายผ่านทางฮาการ์สาวใช้  ศรัทธาของเราจะถูกทดสอบในทุกวิถีทาง  ในทุกความท้าทาย เราสามารถเอาชนะและเติบโตในศรัทธา  ศรัทธาคือสิ่งที่พระเจ้าต้องการเมื่อเราทำงานของพระเจ้า

2) ในความไม่แน่นอน จงดำรงอยู่ในความหวัง:

 ความหวังมองไปที่อนาคตและรู้ว่ามันจะดีกว่าปัจจุบัน  ผมรู้ว่าความแตกต่างระหว่างความหวังกับศรัทธาอาจไม่ชัดเจนนัก  ผมพบวิธีง่ายๆ ที่จะเข้าใจมัน  ศรัทธามีไว้สำหรับปัจจุบัน ในขณะที่ความหวังมีไว้สำหรับอนาคต

พระคัมภีร์ไบเบิลก็เพื่อความหวังมีแนวคิดเรื่องการรอคอย  คำภาษากรีกสำหรับความหวัง Elpis หมายถึงการรอคอยอย่างแท้จริง  และการรอคอยเป็นสิ่งสำคัญในการเติบโตทางอารมณ์และจิตวิญญาณของเรา

 บางครั้งเมื่อพระเจ้าไม่ตอบคำอธิษฐานของเรา บางทีพระองค์แค่ต้องการให้เรารอและอยู่ในความหวัง  

โมเสสและการอพยพไปยังดินแดนแห่งพันธสัญญา:

 พระเจ้าสำแดงพระองค์ต่อโมเสสในพุ่มไม้ที่ลุกโชน โดยประกาศว่า “เราเป็นพระเจ้าของบิดาเจ้า – พระเจ้าของอับราฮัม เป็นพระเจ้าของอิสอัค และพระเจ้าของยาโคบ”  (อพยพ 3:6).  พระเจ้าบอกโมเสสว่าเขาได้รับเลือกให้ช่วยผู้คนของพระเจ้าให้พ้นจากการเป็นทาสและนำพวกเขาไปสู่ดินแดนที่พระเจ้าสัญญาไว้  

โมเสสกังวลในทันทีว่า “เราเป็นใครจึงจะไปเฝ้าฟาโรห์และเรียกร้องสิ่งทั้งหมดนี้”  โมเสสบอกว่าเขาพูดช้าและลิ้นก็ช้า  เหตุใดจึงไม่ให้อาโรนน้องชายของเขาซึ่งพูดเก่งกว่าเป็นผู้นำของประชาชนเล่า?  พระเจ้าตรัสว่า “เราจะอยู่กับเจ้า เราคือผู้ที่ส่งเจ้าไป หากพวกเขาถามถึงชื่อของเรา จงบอกพวกเขาว่า  เราเป็นผู้ซึ่งเราเป็น”

พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า “เราคือยาห์เวห์” ซึ่งแปลได้ว่า “เราคือ”  นี่เป็นเรื่องราวแรกสุดในประวัติศาสตร์ที่พระเจ้าเคยเรียกตัวเองว่าพระยาห์เวห์  ก่อนหน้านั้น พระเจ้าเพียงปรากฏเป็นเอลชัดได (พระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพ) แต่บัดนี้พระเจ้าได้ทรงประทานชื่อแก่เรา – พระเยโฮวาห์  พวกเราบางคนอาจไม่ได้สังเกตสิ่งนี้ แต่แท้จริงแล้วพระยาห์เวห์ทรงเป็นพระวจนะเดียวกันกับพระยะโฮวา

ในพระคัมภีร์ภาษาฮีบรูนั้นสะกดว่า YHWH และเนื่องจากไม่มีสระ คริสเตียนที่พูดภาษาอังกฤษในยุคแรกจึงเพิ่มสระเพื่อให้เป็น Je-Ho-Vah แต่เป็นคำเดียวกับพระยาห์เวห์  แม้ว่าพระนามยาห์เวห์จะมีความหมายตามตัวอักษรว่า “เราเป็น” แต่ความหมายที่แท้จริงนั้นไม่สามารถจับต้องได้

ครูพระคัมภีร์คนหนึ่งเล่าว่าคำภาษาอังกฤษที่ดีที่สุดที่ช่วยให้เขาถ่ายทอดความหมายของพระยาห์เวห์แก่นักเรียนทุกคนคือคำนี้  “เสมอ”   พระเจ้าคือพระยาห์เวห์ “เสมอ”   

• พระยะโฮวาวา  จิเรห์ หรือ พระยาห์เวห์ จิเรห์  –  “เสมอ” ผู้ให้บริการของข้าพเจ้า

• พระยาห์เวห์ ราฟา  – “เสมอ” ผู้รักษาของข้าพเจ้า

 • พระยาห์เวห์ โรหิ  –  “เสมอ” คนเลี้ยงแกะของข้าพเจ้า  

ข้าพเจ้าสัมผัสได้ถึง “ความหวัง” ทันที  ความเข้าใจเรื่อง “เสมอ” นี้เป็นกุญแจสำคัญในการค้นหาความหวังท่ามกลางความไม่แน่นอน  การท้าทายทั้งหมดจะหายไป แต่พระเจ้าจะทรง “อยู่ที่นั่นเสมอ”  นั่นคือสิ่งที่พระเจ้าตรัสกับโมเสส  “เราเป็นอยู่เสมอ”  

ทำไมโมเสสถึงได้รับเลือก? เพราะเขามีความหวัง  โมเสสมีความหวังสำหรับชาวอิสราเอลแม้ว่าอาโรนจะพยายามแก้ปัญหาในทันทีและยอมทำตามข้อเรียกร้องของชาวอิสราเอลในการสร้างลูกวัวทองคำ   เมื่อเรื่องราวดำเนินต่อไป โมเสสชนะการต่อสู้กับชาวอามาเลข เขาได้ยกแท่นบูชาขึ้นประกาศ – เยโฮวา นิสซี – พระเจ้าเป็นธงของข้าพเจ้า  หรือในอีกความหมายหนึ่ง พระยาห์เวห์นิสซี –  “เสมอ”  ที่ลี้ภัยของข้าพเจ้า พระนามนั้นได้ดลใจให้โมเสสมีความหวังแม้ในขณะที่พวกเขาพเนจรอยู่ในถิ่นทุรกันดารมาเกือบ 40 ปี

และคุณรูหรือไม่ว่า รายละเอียดที่น่าสนใจเล็กน้อยว่าในช่วงเวลาสุดท้ายของโมเสสก่อนที่เขาจะเสียชีวิตบนภูเขาเนโบนอกแผ่นดินที่สัญญาไว้ พระคัมภีร์บันทึกว่าโมเสสมีอายุหนึ่งร้อยยี่สิบปี และเขายังคงมีสายตาที่ชัดเจน!  (เฉลยธรรมบัญญัติ 34:7) และด้วยเหตุนี้ พระเจ้าจึงยอมให้โมเสสเห็นด้วยตาของเขาเองถึงพระสัญญาของพระเจ้าที่จะบรรลุผลสำเร็จแก่ลูกหลานของเขาในแผ่นดินที่สัญญา  สรรเสริญพระเจ้าสำหรับความดีของพระองค์!  

ความหวังคือการไม่ยอมแพ้แม้ชีวิตจะลำบาก  เราจะจดจำพระสัญญาของพระเจ้า  เมื่อเรากำลังเผชิญกับความยากลำบากในชีวิต เราก็สามารถร้องทูลออกพระนามของพระเจ้าได้เช่นกัน – พระเจ้าทรงเป็นธงของเรา  พระเจ้าเป็นที่ลี้ภัยของเรา  พระเจ้าอยู่กับเราเสมอ  คุณไม่เห็นด้วยหรือ?  ว่าพระเจ้าไม่เคยแพ้การต่อสู้ พระเจ้ารู้จุดจบตั้งแต่ต้น พระเจ้าชนะเสมอ!  

ทุกๆวันของเรา  จงดำรงอยู่ในความรัก 

 เดวิดและการแสวงหาหัวใจของพระเจ้า 

หลังจากที่ชาวอิสราเอลตั้งรกรากในดินแดนที่สัญญาไว้และเติบโตเป็นประเทศใหญ่  พระเจ้าบอกผู้เผยพระวจนะซามูเอลให้ไปบ้านของเจสซีเพื่อเลือกท่ามกลางบุตรชายของเขา  และเมื่อเจสซีคลอดบุตรชาย พระเจ้าตรัสกับซามูเอลว่าอย่ามองที่รูปร่างหน้าตาหรือรูปร่าง

“อย่ามองดูที่รูปร่างหน้าตาหรือที่ความสูงแห่งร่างกายของเขา ด้วยเราไม่ยอมรับเขา เพราะพระเยโฮวาห์ทอดพระเนตรไม่เหมือนกับที่มนุษย์ดู ด้วยว่ามนุษย์ดูที่รูปร่างภายนอก แต่พระเยโฮวาห์ทอดพระเนตรจิตใจ” (1 ซามูเอล 16:7)   

ผู้ชายคนนั้นคือเดวิด ดาวิดซึ่งเริ่มต้นจากการเป็นเด็กเลี้ยงแกะที่ถ่อมตน เติบโตขึ้นมาโดยอ้างว่าพระเจ้าเป็นผู้เลี้ยงของเขา  ดาวิดตลอดชีวิตของเขารักพระเจ้ามาก  ทุกสิ่งที่ดาวิดทำคือทำเพื่อให้พระเจ้าพอพระทัยแม้กระทั่งการต่อสู้กับโกลิอัท เขาต้องการทำให้พระเจ้าพอพระทัย   แต่ในไม่ช้า ซาอูลกษัตริย์ในขณะนั้นก็เริ่มอิจฉาและพยายามจะฆ่าดาวิดเพราะเกรงว่าดาวิดจะเข้ามาแทนที่ท่านในฐานะกษัตริย์องค์ใหม่  แม้ว่าดาวิดจะไร้เดียงสาและไม่ได้ทำผิดต่อซาอูล เขาต้องหนีออกจากบ้านเพื่อมีชีวิตอยู่ เป็นเรื่องยากสำหรับดาวิด แต่ดาวิดรักพระเจ้ามากจนเคารพการตัดสินใจของพระเจ้า  

เราทุกคนรักสดุดี 23  และคำประกาศอันหาที่เปรียบมิได้ในหุบเขาเงามัจจุราช   “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเลี้ยงดูข้าพเจ้าดั่งเลี้ยงแกะ ข้าพเจ้าจะไม่ขัดสน พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้านอนลงในทุ่งหญ้าเขียวสด พระองค์ทรงนำข้าพเจ้ามายังริมน้ำอันสงบ พระองค์ทรงฟื้นฟูจิตวิญญาณของข้าพเจ้า พระองค์ทรงนำข้าพเจ้าไปในทางชอบธรรม เพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์ แม้ข้าพระองค์เดิน ผ่านหุบเขาเงาแห่งความตาย ข้าพระองค์จะไม่หวาดกลัวความชั่วร้ายใดๆ เพราะพระองค์สถิตกับข้าพระองค์ พระองค์ทรงปกป้องและนำทางข้าพระองค์ ทำให้ข้าพระองค์สบายใจ”   ดาวิดจบเพลงด้วยการร้องเพลงว่า “ตลอดชีวิตของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะอยู่ในพระนิเวศของพระเจ้าเป็นนิตย์”  ช่างเป็นเพลงรักอันไพเราะที่ดาวิดแต่งขึ้นแด่พระเจ้า ผู้เลี้ยงของเขา  สองครั้งที่พระเจ้าเสนอโอกาสให้ดาวิดได้ชีวิตกลับคืนมาด้วยการฆ่าซาอูล แต่ดาวิดต้องการเพียงทำให้พระเจ้าพอพระทัย  เมื่อท่านไว้ชีวิตซาอูล ท่านบอกกับเซาโลว่า  “ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตัดสิน แต่ข้าพระบาทเองจะไม่แตะต้องฝ่าพระบาท”  (1ซามูเอล 24:12)

แม้ว่าดาวิดทำผิดพลาดเล็กน้อยในชีวิต แต่เขาก็ไม่เคยหยุดรักพระเจ้าและสำนึกผิดต่อพระเจ้าเสมอ  เขาวิงวอนต่อพระเจ้าว่า “อย่านำพระวิญญาณของพระองค์ไปจากข้าพระองค์ และรักษาข้าพระองค์ให้อยู่ต่อหน้าพระองค์”  เห็นหัวใจของผู้ชายคนนี้ไหม?”  ในที่สุด เราก็มาถึงพระเยซูแล้ว  อันดับแรก พระเจ้าเลือกสร้างเพื่อนที่ซื่อสัตย์ซึ่งจะทำทุกอย่างที่พระองค์ขอ  จากนั้นพระเจ้าได้แต่งตั้งผู้นำเพื่อนำคนของพระองค์ไปสู่ความหวัง  ในที่สุด พระเจ้าเจิมกษัตริย์ตามพระทัยของพระองค์เองเพื่อสร้างอาณาจักรของพระองค์  และมาจากเชื้อสายของกษัตริย์องค์นี้ที่มาจากพระเมสสิยาห์ที่สัญญาไว้ พระบุตรของดาวิด พระผู้ช่วยให้รอดของโลก – พระเยซูคริสต์  ตลอดประวัติศาสตร์ เราได้เห็นแล้วว่าพระเจ้ามองเข้าไปในหัวใจของพวกเขาเพื่อศรัทธา ความหวัง และความรัก  และด้วยเหตุสามสิ่งนี้ พระกิตติคุณจึงถูกนำมาสู่โลก  และพระเยซูคือผู้ทรงสำแดงความเชื่อ ความหวัง และความรัก เพื่อให้เราปฏิบัติตาม  

สำหรับการประยุกต์ใช้  ขอให้เราทุกคนตรวจสอบชีวิตของเราเพื่อระบุจุดที่เราขาดความเชื่อ  ความหวัง และความรัก บางทีในการทดลอง ความไม่แน่นอน หรือเพียงในชีวิตประจำวันของเรา   หากคุณมีกลุ่มสาวก ผมขอสนับสนุนให้คุณทำเช่นนี้กับสาวกของคุณอีกครั้ง หรือคุณอาจต้องการแบ่งปันกับเพื่อนพี่น้องในพระคริสต์ – เพื่อพูดคุยและอธิษฐานเผื่อกัน  เพื่อเราทุกคนจะได้รับการเสริมกำลังและเติบโตในความเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณร่วมกัน เป็นพระกายของพระคริสต์